ویتالیك بوترین آینده اتریوم را با ورج (Verge) مشخص میکند.
ویتالیك بیان میکند که برای بهروزرسانیهای ایمن، به یک مدل حکمرانی منظم نیاز است.
در حالی که تمرکززدایی همچنان اهمیت زیادی دارد، اما سطح مشارکت کاربران در حکمرانی پایین است.
در جدیدترین مقالهاش با عنوان «آیندههای ممکن برای پروتکل اتریوم، قسمت ۴: ورج»، بوترین به بررسی جنبههای کلیدی آینده اتریوم میپردازد و بر موضوعات مهمی مانند مقیاسپذیری، امنیت و لزوم وجود سازوکارهای حکمرانی قوی تأکید میکند. او بر لزوم پرداختن به این چالشها برای حفظ دوام و بقا طولانیمدت اتریوم تأکید دارد.
یکی از موضوعات محوری که بوترین به آن پرداخته، مقیاسپذیری است، بهویژه در رابطه با اجرای راهحلهای لایه ۲. او تأکید میکند که با وجود پیشرفتهایی که اتریوم در زمینه رولآپها داشته، نیاز به نوآوریهای بیشتری احساس میشود. رولآپها با جمعآوری چندین معامله در یک اثبات واحد، توان پردازش را افزایش میدهند.
با این حال، چالش اصلی حفظ تمرکززدایی در حین مقیاسپذیری است. بوترین از تقویت تعامل بین سیستمهای لایه ۱ و لایه ۲ حمایت میکند و بر لزوم ایجاد یک تجربه یکپارچه برای کاربران تأکید میکند. او بیان میکند که طراحی پلهای مؤثر بین زنجیرهها میتواند تسهیلکننده انتقال داراییها و دادهها باشد و در نتیجه کارایی کلی شبکه را افزایش دهد.
راهحلهای ویتالیك بوترین برای امنیت اتریوم
بوترین به موضوع امنیت پروتکل اتریوم میپردازد و اشاره میکند که با رشد مقیاس اتریوم، سطح آسیبپذیری افزایش مییابد. او به عنوان یک پیشنهاد، بهبود امنیت ماشین مجازی اتریوم (EVM) را مطرح میکند تا از آن در برابر نقاط ضعف محافظت شود. تقویت EVM میتواند شامل بهکارگیری روشهای تأیید رسمی و توسعه زبانهای برنامهنویسی بهتری مانند Vyper باشد که به امنیت اهمیت میدهند. این زبانها میتوانند خطر آسیبپذیریهای متداولی چون حملات بازگشتی و سرریزهای عددی را کاهش دهند.
جنبه دیگری که بوترین بررسی میکند، موضوع حکمرانی در اتریوم است. سیستم حکمرانی کنونی، اگرچه کارآمد است، اما معمولاً کاربرانی که دانش فنی کافی ندارند را کنار میگذارد. او پیشنهاد میکند که ابزارهای حکمرانی کاربرپسند، نظیر سازمانهای غیرمتمرکز خودگردان (DAO)، توسعه یابند تا فرآیند مشارکت در تصمیمگیری را آسانتر کنند.
بوترین همچنین مفهوم حکمرانی زنجیرهای را مطرح میکند که در آن ارتقاء پروتکل از طریق رأیگیری جامعه انجام میشود. او سیستمی را تصور میکند که در آن ذینفعان میتوانند پیشنهادهایی را مطرح کرده و بهصورت شفاف در مورد تغییرات رأیگیری کنند. این مدل میتواند از مکانیزمهایی نظیر رأیگیری درجهای بهره بگیرد که به کاربران این امکان را میدهد تا شدت ترجیحات خود را ابراز کنند و بدین ترتیب مسئولیتپذیری افزایش یابد.
علاوه بر این، بوترین بر اهمیت تحقیق و توسعه مستمر تأکید میکند. او خواستار سرمایهگذاری بیشتر در زیرساختهای اتریوم، بهویژه در زمینههای مرتبط با اثباتهای صفر-دانش (ZKP) و رولآپهای خوشبینانه است. ZKP میتواند معاملات خصوصی را در حالی که امنیت را حفظ میکند، ممکن سازد، در حالی که رولآپهای خوشبینانه با پردازش معاملات خارج از زنجیره میتوانند مقیاسپذیری را افزایش دهند.
در نهایت، بوترین به پتانسیل مکانیزمهای امنیتی لایهای اشاره میکند که میتوانند تابآوری کلی پروتکل اتریوم را تقویت کنند. با ادغام کیفپولهای چندامضایی و سیستمهای هویت غیرمتمرکز، اتریوم میتواند کنترل بیشتری بر داراییهای کاربران فراهم کند و خطرات مربوط به مدیریت متمرکز را کاهش دهد.
بیشتر بخوانید: راهکارهای بوترین برای تعادل کارمزدهای لایه 1 و 2 اتریوم
