جمعآوری سرمایه فرآیندی است که از طریق آن استارتاپها و شرکتهای نوپا میتوانند برای رشد و توسعه خود منابع مالی جذب کنند.
معمولاً شرکتهای سرمایهگذاری خطرپذیر در ازای دریافت سهام یا مالکیت در این شرکتها سرمایهگذاری میکنند، با این امید که در صورت موفقیت شرکت، بازدهی بالایی از سرمایه خود به دست آورند.
در صنعت ارزهای دیجیتال، علاوه بر تأمین مالی از طریق سرمایهگذاری خطرپذیر، روشهای دیگری نیز برای جمعآوری سرمایه وجود دارد.
انواع روشهای جمعآوری سرمایه در صنعت ارزهای دیجیتال
در صنعت ارزهای دیجیتال، روشهای مختلفی برای جذب سرمایه برای پروژههای جدید به کار گرفته میشود، از جمله:
عرضه اولیه سکه (ICO): در این روش، یک پروژه ارز دیجیتال توکنهای جدید خود را به سرمایهگذاران ارائه میدهد و در ازای آن ارزهای دیجیتال معتبر مانند بیتکوین یا اتریوم، و گاهی ارزهای فیات، دریافت میکند. این روش به سرمایهگذاران امکان دسترسی اولیه به پروژههایی با پتانسیل بازدهی بالا را میدهد، اما با ریسکهای زیادی مانند عدم قطعیتهای قانونی، شکست پروژه، کلاهبرداری، نوسانات بازار و آسیبپذیریهای فنی همراه است.
سرمایهگذاری خطرپذیر: این نوع سرمایهگذاری شامل تأمین مالی خصوصی است که سرمایهگذاران به شرکتهای نوپا و با رشد بالا در مراحل اولیه سرمایه ارائه میکنند و در ازای آن سهام یا مالکیت در شرکت به دست میآورند. این فرآیند میتواند شامل چندین مرحله از سرمایهگذاری مانند تأمین سرمایه بذری، دورهای A، B و مراحل بعدی باشد که هر کدام برای گسترش کسبوکار، رسیدن به اهداف خاص یا توسعه عملیات صورت میگیرد.
سازمانهای خودگردان غیرمتمرکز (DAO): این سازمانها میتوانند از طریق اعضای خود برای پروژههای خاص سرمایه جمعآوری کنند، و تصمیمگیریها و تخصیص منابع توسط جامعه دارندگان توکن انجام میشود. تأمین سرمایه از طریق DAO مزایایی همچون تصمیمگیری غیرمتمرکز و مشارکت گسترده جامعه دارد، اما خطرات بالقوهای مانند سوءمدیریت یا کلاهبرداری نیز به همراه دارد.
توافقنامه ساده برای توکنهای آینده (SAFT): در این روش، سرمایهگذاران به یک پروژه سرمایهگذاری میکنند و در ازای آن وعده دریافت توکنها در آینده را دریافت میکنند. این توکنها معمولاً زمانی ارائه میشوند که شبکه یا پلتفرم پروژه به طور رسمی راهاندازی شود یا به اهداف خاصی برسد.
ریسکهای سرمایهگذاری در پروژههای ارز دیجیتال
محیط قانونی و نظارتی ارزهای دیجیتال پیوسته در حال تغییر است. این تغییرات میتوانند بر اجرای پروژه، قانونی بودن توکنها و حقوق سرمایهگذاران تأثیرگذار باشند و در نتیجه ممکن است باعث زیانهای مالی شوند.
بسیاری از پروژههای ارز دیجیتال جنبههای سفتهبازی دارند و ممکن است نتوانند به وعدههای خود عمل کنند یا به موفقیت تجاری دست یابند. اگر پروژه موفق نشود یا به اهداف توسعه خود نرسد، سرمایهگذاران ممکن است تمام سرمایه خود را از دست بدهند.
کلاهبرداریهایی نظیر اسکمهای خروجی یا طرحهای پانزی نیز در فضای ارزهای دیجیتال رواج دارند. سرمایهگذاران با خطر فریب خوردن توسط پروژههای نامشروع یا آنهایی که تواناییها و اهداف خود را بهطور نادرست ارائه میدهند، روبرو هستند.
